E-Księgarnia
Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie zakończył się remont nagrobka weterana gen. Stanisława Wróblewskiego oraz jego żony Gizeli Wróblewskiej.
Renowacja została sfinansowana przez Oddziałowe Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa w Warszawie.
Stanisław Andrzej Wróblewski h. Ślepowron (ur. 13 grudnia 1868 w Skwirze, zm. 14 lipca 1949 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego.
Uczył się w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie pod Krakowem. W 1888 zdał egzaminy i jako kadet rozpoczął służbę w austriackim 91 Pułku Piechoty w Budziejowicach. Od 1903 w stopniu kapitana. W latach 1904–1906 instruktor w Szkole w Łobzowie, a w latach 1912–1914 w Wojskowej Szkole Realnej. W stopniu kapitana piechoty służył w 95 pułku piechoty armii Austro-Węgier stacjonującym we Lwowie, major z 1914, podpułkownik z 1916. W czasie I wojny światowej na stanowiskach dowódczych m.in. dowódca kompanii, batalionu.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Od stycznia 1919 do 1920 dowódca 2 pułku Strzelców Podhalańskich. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowódca 1 Brygady Górskiej. Odznaczył się w bojach. 22 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia z 1920. W latach 1921–1924 szef Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W 1922 został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a 1 grudnia 1924 został mianowany generałem dywizji.